Lanžov

Lanžowski kościół św. Bartłomieja należy do najważniejszych budynków sakralnych w regionie. Pierwsza pisemna wzmianka o tutejszym kościele pochodzi w 1271 roku. Wtedy lanžovska świątynia nazywana była kościołem w Poličanach, nazwa Lanžov pojawia się później. Zachowane detale architektoniczne potwierdzają jednak jeszcze starsze, romańskie pochodzenie budowli. Według literatury traktującej o historii sztuki powstanie pierwotnej, romańskiej budowli możemy datować na okres pomiędzy około 1150–1230 rokiem. Pierwotny kościół był pod koniec XVI wieku przebudowany w stylu renesansowym. W 1684 dobudowano wieżę i kaplicę nad zakrystią. Współczesny kościół jest jednonawową budowlą z pięciobocznym prezbiterium, kwadratową zakrystią od północnej strony, kaplicą od południowej strony i graniastosłupową wieżą od strony północno – zachodniej. Na zewnątrz kościoła zachowało się pięć wtórnie wmurowanych piaskowcowych nagrobków z okresu renesansu. Należały przeważnie do członków Bukovskich z Hustířan. Kolejne dwa piaskowcowe nagrobki są wtórnie umieszczone w dolnej części wieży. W kaplicy św. Apolonii znajdują się marmurowe epitafia Václava Záruby z Hustířan i jego żony Engelburgi z Zelkingu z lat 1632 i 1639. Przy kościele, gdzie niegdyś znajdował się cmentarz, możemy znaleźć kilka ciekawych, klasycystycznych nagrobków.

Ciekawym kamiennym zabytkiem na terenie gminy jest również wykonany z piaskowca, barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena. Jest to prawdopodobnie lokalne dzieło rzeźbiarskie, powstałe około połowy XVIII wieku.

Na cmentarzu na skraju miejscowości znajduje się kaplica grobowa Cecinkarów z Birnic. Ten pierwotnie praski, mieszczański ród, później podniesiony do stanu rycerskiego, na początku XIX wieku objął we władanie poličanski majątek. Neogotycki budynek kaplicy grobowej jest ciekawym przykładem architektury sepulkralnej z początku drugie połowy XIX wieku. Dekoracyjne prace rzeźbiarskie w kamieniu częściowo przeprowadzał w kaplicy również rzeźbiarz Antonín Pavel Wagner, urodzony we Dvoře Králové, który później, dzięki swojej sztuce, zyskał rozgłos nie tylko w Pradze, ale przede wszystkim w Wiedniu, dzięki czemu zalicza się do wybitnych rzeźbiarzy drugiej połowy XIX wieku.